از بنایی تا نشان درجه یک علمی، دکتر پرویز شهریاری

«من در همه عمرم معلم بودم، حتی موقعی که در زندان بودم یا در جاهای دیگر دغدغه من زندگی آدم‌ها است و هر کاری که کرده‌ام برای همین بوده‌است.» این‌ها سخنان پرویز شهریاری، از چهره‌های ماندگار ایران در زمینهٔ دانش و آموزش بود. کسی که در زمینه‌های ریاضیات، تاریخ، فلسفه و ادبیات، بیش از چهارصد جلد کتاب تألیف و ترجمه کرد، همچنین بیش از هزار عنوان مقاله از این شخصیت برجسته در نشریات مختلف به چاپ رسید. #پرویز_شهریاری ، برای رسیدن به این جایگاه، سختی زیادی رو تحمل کرد. پدرش، دهقان‌زاده‌ای بود که روی زمین‌های اربابی کارگری می‌کرد. وقتی پدر فوت شد، مسئولیت خانواده روی ‌دوش مادر (گلستان شهریاری) قرار گرفت. این خانواده زرتشتی از لایه‌های درآمدی پایین جامعه بودند. برای همین، پرویز از دوران کودکی مجبور به کار شد. از بنایی و آجرپزی و چاهخویی (چاه بازکنی)بگیرید، تا کوزه‌گری و گاوچرانی و کار در راه‌آهن. در دهه ۲۰ برای ادامه تحصیل، از کرمان اومد تهران و در سال ۳۲ هم در رشته #ریاضی ، از دانشکدهٔ علوم #دانشگاه_تهران و دانش‌سرای عالی (دانشگاه تربیت معلم تهران کنونی) #فارغ_التحصیل شد. اما زمانی پا به #تهران گذاشت، که شهر با یک فضای آشفته سیاسی روبرو بود. پرویز #شهریاری در دوران پر‌تنش دهه ۲۰ به سمت مبارزات سیاسی رفت و در جریان چپ و مارکسیستی شروع به فعالیت کرد. در سال ۱۳۲۴ هم به عضویت حزب توده ایران پذیرفته شد. وقتی در ۱۵ بهمن ۱۳۲۷ به جان محمدرضا پهلوی سوءقصد شد، موجی از دستگیری‌ها به راه افتاد و او برای نخستین بار، پایش به زندان باز شد. اما حتی در زندان هم بیخیال کسب دانش نشد. شهریاری، که به زبان فرانسه مسلط بود، زبان روسی رو هم در مدت ۹ ماه، به‌ صورت خودآموز و از روی یک کتاب، یاد گرفت و از همون زمان، دست به تألیف و ترجمه زد. نخستین ترجمه‌ای که از او به چاپ رسید، کتاب«تاریخ حساب» نوشته رنه تاتون (نویسنده فرانسوی) در سال ۱۳۲۹ بود. او این کتاب رو در زندان ترجمه کرد. @farzandeIRAN_ir